جمعه، 30 فروردین 1387 احمد بن محمد بن ابراهیم بن ابی‌بکر خلکان ملقب به شمس الدین و مشهور به
ابن خلکان، مورخ، نویسنده و عالم مشهور قرن هفتم هجری، در سال 698 هجری قمری در اطراف موصل در عراق متولد شد. نزد پدر و استادان موصل فقه و ادبیات آموخت و سپس به مصر و شام سفر کرد و در محضر عالمان عصر حاضر شد و مدتی بعد به تدریس پرداخت.
ادامه... 
خوزه اچه گارای، نمایش‌نامه‌نویس اسپانیایی، در سال 1832 در مادرید متولد شد. به ریاضیات علاقه بسیار داشت و سال‌ها به عنوان استاد ریاضیات در دانشگاه مادرید تدریس کرد. در سال 1868 کتابی منتشر کرد که بیش از شصت نمایش‌نامه را در بر می‌گرفت. 
سیروس شمیسا در سال 1327 در رشت متولد شد. پس از اخذ دیپلم به شیراز رفت و در دانشگاه شیراز پزشکی خواند، اما مدتی بعد تغییر رشته داد و در رشته ادبیات فارسی لیسانس گرفت. همچنین در مدرسه خان «جامع المقدمات» و بخشی از «سیوطی» را خواند.
یاسوناری کاواباتا، نویسنده‌ی ژاپنی، در یازدهم ژوئن سال 1899 در اوکازا متولد شد. یک‌ساله بود که پدر و دو ساله بود که مادر خود را از دست داد و دوران کودکی خود را در سختی طی کرد. 
ژان پل سارتر، فیلسوف و نویسنده‌ی فرانسوی، در 21 ژوئن 1905 در پاریس متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتی در رشته‌ی فلسفه ادامه تحصیل داد و با ارائه‌ی افکارش، تحت تاثیر فلاسفه‌ی آلمان به ویژه هایدیگر، به یکی از نمایندگان برجسته‌ی فلسفه وجودی در قرن بیستم تبدیل شد. 
ولادمیر مایاکوفسکی در نوزدهم دسامبر سال 1893 در روستای بگدای که اکنون مایاکوفسکی خوانده می‌شود متولد شد. در سیزده سالگی همراه خانواده‌اش به مسکو رفت و در پانزده‌سالگی به گروه‌های انقلابی پیوست. 
ساموئل بکت، نویسنده ایرلندی، در سال 1906 در حومه برلین متولد شد. در کالج دوبلین زبان و ادبیات فرانسه خواند و در سال 1927 به پاریس رفت. بکت با سارتر و جیمز جویس دوستی داشت و افکار جویس به شدت او را تحت تاثیر خود قرار داده بود. 
صادق هدایت، نویسنده‌ی تاثیرگذار ایرانی، در سال 1280 هجری شمسی در تهران و در خانواده‌ای صاحب‌منصب متولد شد. در دارالفنون تحصیل کرد و مدتی بعد به فرانسه اعزام شد تا مهندسی بخواند. 
میرزا ابواحسن جلوه، استاد حکمت و فلسفه‌ی ایرانی، در سال 1202 در گجرات هند در خانواده‌ای ایرانی متولد شد. در هفت‌سالگی به ایران و به اصفهان آمد و زبان و ادبیات عرب، منطق، کلام، تفسیر، حدیث و فلسفه فرا گرفت. 
اوکتاویو پاز، شاعر مکزیکی در سال 1914 متولد شد. پدربزرگش از نخستین نویسندگانی بود که درباره‌ی بومیان آمریکا می‌نوشت. پدرش روزنامه‌نگار بود و به این شکل، پاز خیلی زود پا به عرصه‌ی ادبیات گذاشت. 
مارسل امه، داستان‌نویس فرانسوی در سال 1902 متولد شد. خانواده‌ای فقیر داشت و به مشاغل گوناگون پرداخت. در 26 سالگی نوشتن را آغاز کرد و در 31 سالگی «مادیان سبزم» را نوشت و مشهور شد. 
ماریو واگاس یوسا در سال 1936 در شهر آرکیپا در کشور پرو متولد شد. نه سال نخست زندگی‌اش را همراه مادرش در بولیوی گذراند و با بازگشت به پرو از نوجوانی با نشریه «لاکرونیا» همکاری کرد. 
سرگیی راخمانیف، آهنگ‌ساز و موسیقی‌دان برجسته‌ی روس ، در سال 1873 متولد شد. از کودکی به موسیقی علاقه داشت و با اتمام تحصیلات مقدماتی در پترزبورگ، در آموختن موسیقی استعداد درخشانی از خود نشان داد. 
لودویگ وان بتهوون، آهنگ‌ساز برجسته‌ی آلمانی، در سال 1770 متولد شد. پدرش خواننده بود و نخستین معلم موسیقی‌اش. بتهوون از سال 1787 نزد موتسارت و پس از آن نزد هایدن و دیگران موسیقی آموخت و به عنوان نوازنده‌ی پیانو و مدتی بعد به عنوان موسیقی‌دان به شهرت رسید. 
دیوید لین، فیلمساز انگلیسی و برنده‌ی دو جایزه اسکار، در سال 1908 در شهر کریدون انگلستان متولد شد. با اتمام تحصیلات مقدماتی جذب حرفه‌ی سینما شد و فعالیت خود را در این حرفه از نوزده‌سالگی با دستیاری فیلم‌برداری و تدوین آغاز کرد. 
فریدریش انگلس، نظریه‌پرداز و فیلسوف آلمانی، در 24 مارس سال 1820 میلادی متولد شد. پدرش از صنعتگران آلمانی بود و ثروت هنگفتی برای او به میراث گذاشت. 
محمد بن عبد الوهاب قزوینی، ادیب و محقق ایرانی در سال 1294 هجری قمری متولد شد. تحصیلات مقدماتی و علوم متداول اسلامی را در شهر تهران فراگرفت. شیخ فضل‌الله نوری و حاج شیخ علی نوری از استادان قزوینی در این دوره بودند. 
عبدالعظیم قریب گرکانی در سال 1258 در روستای گرکان تفرش از توابع اراک متولد شد. مقدمات زبان فارسی و عربی را نزد پدر فراگرفت و برای ادامه تحصیل به تهران آمد. 
میرزا محمدتقی متخلص به بهار در سال 1304 هجری قمری در شهر مشهد متولد شد. کم‌تر از هجده سال داشت که پدرش میرزا محمد کاظم صبوری درگذشت و به فرمان مظفرالدین شاه قاجار، لقب ملک الشعرایی پدر به پسر رسید. 
هنریک ایبسن، نویسنده‌ی نوروژی، در بیستم مارس 1828 میلادی به دنیا آمد. کودکی و نوجوانی‌اش در سختی گذشت. به رغم علاقه‌اش به رشته‌ی پزشکی در شعر و ادب چنان استعدادی داشت که جذب ادبیات شد و منظومه «کاتیلینا» را متاثر از انقلاب‌های سال 1848 اروپا نوشت. 
